Even wandelen

Gistermiddag ben ik er nog even uitgelopen, even naar de IJssel wandelen. Nog een beetje genieten van de sneeuw.Vlak bij mijn huis ligt een watertje waar als het even kan een ijsbaan op gemaakt wordt. Nu de dooi is ingevallen ligt het er maar verlaten bij.

Even verderop wordt ik begroet door Guus, ook zijn buurman kwam even een kijkje nemen.

Verderop aan het pad kom ik langs wat pony’s. Met z’n allen doen ze zich tegoed aan de baal met hooi die in het weiland staat.

Er lopen een paar knappe blondjes tussen.

Vanaf het pad waar ik liep zag ik een stukje tuin waarin een paar struiken stonden die prachtig kleurden op deze winterdag. Toch eens uitzoeken of zoiets in mijn tuintje past.

De weilanden worden groener en groener. De wind van vorige week heeft bijna alle sneeuw er afgeblazen, het ligt nu in de sloten er omheen. Dat is nog knap oppassen, de sneeuw ligt zo hoog in de sloten en greppels dat die niet meer te herkennen zijn.

Het was dat hier een hek stond, anders was niet te zien dat dit een veilige plek was om het weiland op te gaan

Langs de kronkelende weg naar de Vreugderijkerwaard staan heel wat knotwilgen. Gisteren leken ze wel een soort van poortwachters die er voor zorgden dat de sneeuw niet verder kwam dan hen.

s’ Nachts hoor ik constant ganzen gakken. Nu ik tussen de velden door wandelde kon ik ze ook zien. Overal waren groepen te zien, allemaal zaten ze vergenoeg van de weg om veilig te zijn, en net te ver voor mijn lens om wat mooie close ups te maken.

Bij de IJssel bleek alles nog wit en grijs, alleen het riet had nog een beetje kleur.

Twee weken geleden stond het water in de IJssel hoog, nu het water was gezakt lag er een ijslaag onder aan de dijk.

Teruglopend naar huis begon het alweer wat te schemeren. Nog een paar dagen, dan beginnen de dagen alweer langer te worden.