25 Februari, vrijdag

De nieuwe spoorbrug over de IJssel bij Zwolle vordert gestaag. Met pasen gaat de eerste passagierstrein er over heen, met pinksteren wordt begonnen met de sloop van de oude brug.Omdat ik nog nooit op de oude brug was geweest had ik de inspecteur gevraagd of ik mee kon wanneer hij er weer eens heen ging. Gisteren was het dan zover. Een paar inspecteurs kunstwerken uit andere delen van het land gingen ook mee.

Als eerste liepen we over de nieuwe brug naar de andere kant van de IJssel. Daarna zouden we over de oude brug weer terug lopen. Omdat daar natuurlijk het treinverkeer nog over heen gaat moet er een veiligheidsman mee. Iemand die als taak heeft om het treinverkeer in de gaten te houden en die er voor zorgt dat ons niets overkomt. Treinen rijden hard, het ene moment lijkt een trein ver weg en het volgende moment raast hij langs.

Onze veiligheidsman heeft 25 jaar lang het onderhoud gedaan van de oude brug en ziet met pijn in het hart de oude brug straks verdwijnen. Regelmatig bleef hij op de nieuwe brug dan ook even staan om naar de oude brug te kijken.

De oude brug lijkt klein naast de nieuwe brug, maar daar voel je niets van wanneer je op de oude brug zelf staat. Het was mooi om zo’n stuk oude techniek te zien. Her en der waren nog steeds de kogelinslagen te zien uit de tweede wereldoorlog. Via een smalle trap zijn we bovenop de brug geklommen. Daar zitten de grote katrollen waarmee een gedeelte van de brug omhoog getakeld kan worden om het scheepsverkeer door te laten.

Het was jammer dat het zo mistig was, ik had graag de IJssel willen zien vanaf dit ongewone standpunt. Maar ondanks dat heb ik genoten van dit bijzondere tochtje.