Afgelopen woensdag stond ik bij de vijver toen er ineens iets blauws langs kwam warrelen. Op het blad van de gelderse roos aan de andere kant van de vijver streek het blauwe plukje neer: een beekjuffer! Die had ik nog maar 1 keer in mijn leven gezien, dat was eentje die voor mijn auto langs vloog toen ik ergens in Limburg de auto op de weg keerde. Vol spijt zag ik hem verdwijnen over het weiland, daar kon ik wel met de camera achteraan huppelen, maar ik zou hem nooit meer terug vinden. En nu zat hij daar ineens, aan de overkant van mijn vijver!
Ik ben snel naar binnen gerend om de camera te pakken maar eenmaal weer buiten was het beestje gevlogen. Ik heb nog lang zitten turen naar de gelderse roos en alle planten daar omheen, maar de beekjuffer liet zich niet zien. Gek genoeg had ik mij deze zomer als doel gesteld om eens uit te zoeken waar ik beekjuffers hier in de buurt zou kunnen vinden, blijkbaar is dat dus heel dicht bij, tenzij dit een dwaalgast is natuurlijk.
Gisteren was de laatste dag van de vogelzangcursus, deze werd afgesloten met een gezamenlijke wandeling van alle drie de cursusgroepen in het natuurgebied de Velderberg. Een werkelijk prachtig, afwisselend gebied waar we heel wat vogels zagen, zelfs de wielewaal werd gehoord. Maar waar ik nog het meest verheugd over was, was wat we zagen bij het riet onder de eerste brug: talloze beekjuffers! Terwijl de rest van de wandeling iedereen door verrekijkers alle kanten op tuurden, keek ik bijna alleen nog maar naar de waterkant en al dat wonderlijk blauw dat ik daar zag.
Om goed foto’s te kunnen maken van de juffers was niet veel tijd, we wandelden met een grote groep en de juffers waren erg onrustig in het zonnetje. Gelukkig zaten de weidebeekjuffers onderweg ook op het graan en kon ik daar wat dichterbij komen.
Tussen het graan zat ook een bruine korenbout, deze was een stuk rustiger en bleef zitten toen ik dichterbij kwam om een foto te maken.
Tegen het eind van de wandeling kwam ook het vrouwtje van de weidebeekjuffer langs, zij vloog van brandnetel naar brandnetel.
Het was prachtig om overal waar ik keek de blauwe weidebeekjuffer te zien. Zodra het mooi, windstil weer is en ik ook nog eens vrij ben, ga ik zeker nog eens een keer naar de Velderberg. Dan ga ik mij helemaal uitleven op het fotograferen van de weidebeekjuffer (en al het andere wat ik tegenkom).
Geef een reactie