Vond ik vorige week nog een klein kikkertje met staart, zondag sprongen er over de keien langs de vijverrand een vijftal kleine kikkertjes. Amper een centimeter groot maakten ze grote sprongen van kei naar kei. Ik vroeg mij af waar de staartjes toch gebleven zouden zijn, zouden die er gewoon af vallen? Bij een korte zoektocht op internet las ik op 1 site dat de staart werd verteert, als een soort van voedsel. De overige sites hebben het er alleen over dat de staart verdwijnt.
Ik hoop wel dat de kikkertjes een beetje in de vijver blijven. Toen ik de vrouwelijke postbode enthousiast wees op de (toen nog) kikkervisjes in de vijver, sprong ze zowat een halve meter de lucht in. “Nee toch! Kikkers? Hier?!!!!!! Ik ben daar als de dood voor! Als er een kikker op het tuinpad zit kom ik er niet langs hoor, dan durf ik niet verder.” Ik had haar ook nog willen wijzen op de kleine spinnetjes met hun eierballetje die tussen de turfblokken aan onze voeten woonden maar vroeg eerst maar even of ze ook bang voor spinnen was. “Ja, heel stom maar ik ben bang voor alle ongedierte, alles wat friemelt en rondkruipt en zo….”. Ik hield mijn mond maar en zag weer een spinnetje tussen de turfblokken vandaan komen om even lekker in het zonnetje te gaan zitten.
Geef een reactie