Gisteravond ben ik tegen een uur of tien nog even naar de Vreugderijkerwaard gefietst. In de verte zag ik nog een streepje kleur in de lucht en dat wilde ik gaan bekijken vanaf de dijk. Het was heerlijk om daar even te staan, genietend van de stilte die ook weer geen stilte is door het gekwebbel van alle vogels die zich op het eilandje in de uiterwaarden een veilig plekje voor de nacht zochten. Af en toe maakten groepen kievitten zich los van het silhouet van het eiland om met een duikelende vlucht weg te vliegen.
Vlak boven de horizon, achter het torentje van Zalk, was nog steeds een rode streep te zien van de ondergaande zon.
Geef een reactie