Na een nacht in Oslo zijn we via Tromsø naar Longyearbayen op Spitsbergen gevlogen. Zodra ik aan de achterkant het vliegtuig verliet heb ik meteen maar een eerste foto gemaakt.
Bij het bagageafhaalpunt stond een opgezette ijsbeer. Een eerste waarschuwing van de talloze die nog komen gingen: ze zien er leuk en knuffelbaar uit maar zijn levensgevaarlijk!
Buiten het vliegveld stond de regiobus die ons naar de haven en het schip zou brengen. Pal achter de bus was een paal te zien met bordjes die de afstanden lieten zien naar verschillende steden.
Ook de afstand naar de noordpool was er op te zien, en die kwam nu wel heel dichtbij.
Eenmaal aan boord was het snel geregeld dat we over de hutten verdeeld waren, de bagage naar beneden gebracht werd en iedereen weer boven was. De kapitein wilde zo snel mogelijk weg varen zodat we nog voor het donker onze eerste wandeling konden maken. Niet ver van Longyearbayen lag een spookstadje, de plek waar we aan land zouden gaan.
Na uitleg over de alarmen en wat te doen als die zouden klinken, hoe we van boord af in een rubberboot moesten stappen om aan wal te gaan en uiteraard de waarschuwingen voor ijsberen (en wat te doen als die zouden opduiken) was het tijd om het schip en het landschap te verkennen.
Dat stelde zeker niet teleur. Prachtig, zoals die spitse punten uit de zee staken. De bewolking hing er laag boven en hier en daar piepte de zon er tussen door.
Nog even varen voor we onze eerste landing zouden gaan maken.
Geef een reactie