Zondag was het een mooie, mistige ochtend. En hoewel ik nog heel wat foto’s van de vakantie moet door akkeren, besloot ik toch weer wat nieuwe foto’s te maken. Want mist betekend druppels, en Marmein is gek op druppels.
Ik moest wel even wat langer wachten op het zonnetje dat maar niet door de mist wist heen te breken. Tegen de tijd dat ik op pad was waren meerdere mensen onderweg, en dan levert iemand die op de knieën in het natte gras ligt altijd wel wat vreemde blikken op.
In het engelse werk hing aan een van de witte bruggetjes dit blaadje in een wir war van spinnenrag, een voorbode van de naderende herfst.
Een heel klein slakje op een van de rietstengels bij het bruggetje was zich waarschijnlijk niet bewust van het feit dat hij een doodlopende weg was ingeslagen.
Ik heb naarstig gezocht naar insecten die bedekt waren met druppels, maar hoe ik ook zocht, een mooi exemplaar kon ik niet vinden. Wel deze vleugeltjes die uit een druppel staken.
Op een stengel van een plant zat een heel klein vliegje, amper een millimeter groot. Wonderlijk toch hoe zelfs op zo’n klein vliegje zich druppels weten te vormen die ook nog eens zijn aangepast aan zijn formaat.
Een met druppels bedekte hagewinde kreeg bezoek van een bij. Blijkbaar was daar nog heel wat voedsel te vinden want de bij was er een heel tijdje in bezig.
En dan waren er natuurlijk nog de grassen, altijd goed in het vasthouden van druppels.
Tegen de tijd dat ik bij de onderstaande grassprieten aankwam brak eindelijk de zon door. Maar tegen die tijd was ik zo nat dat het tijd werd om naar huis te gaan.
Geef een reactie