De middag dat we op het schip aankwamen, is de schipper meteen weg gevaren, op weg naar Grumantbyen, zodat we diezelfde dag nog onze eerste wandeling konden maken. Grumantbyen was ooit een russisch kolenmijnwerkersdorpje dat waarschijnlijk deze naam kreeg omdat de russen dachten op groenland te zitten. Ooit in 1912 gesticht, is dit dorp uiteindelijk in 1965 verlaten.
Voor we aan land mochten kregen we eerst uitleg over hoe we in en uit de zodiac (een rubberen bootje) moesten stappen. Ook moest er eerst gekeken worden of er geen ijsberen rond liepen. Omdat ijsberen mensen als prooi zien zijn deze dieren levensgevaarlijk.
Bij deze eerste wandeling was het dan ook wennen aan het feit dat je altijd dicht bij een van de gewapende gidsen moest blijven. Zeker voor fotografen een lastige opgave want zodra je wat moois ziet stap je er op af om er een foto van te maken zonder er verder bij na te denken. Maar achter zo’n huis kan altijd een ijsbeer zitten, om die reden moet altijd eerst een van de gidsen om het hoekje kijken.
Voor de gidsen was het ook wennen, zo’n groep fotografen die als kleine kinderen alle kanten op renden denk ik.
Een van de meest gefotografeerde onderwerpen tijdens deze reis is denk ik het schip. Maar wat wil je ook, hij zag er steeds prachtig uit zoals hij in de baai lag met zo’n omgeving.
Het begon al snel te schemeren en ik was maar wat blij dat ik de moeite had genomen om een statief mee te nemen.
Uiteindelijk belandden de fotograaf Arjan Bronkhorst en ik op het strand. Arjan was mee om ons tips en uitleg te geven over fotografie (lijkt mij een heel leuk baantje). Hij kwam met de tip om een lange sluitertijd te gebruiken zodat de golfjes die op het kiezelstrand klotsten, een soort van nevel werden. En omdat zijn snelkoppeling op mijn statief paste, kon hij ook een soortgelijke foto maken.
Het was een veelbelovende start van deze vakantie.
Geef een reactie