Ik was vanmorgen net bezig met het schrijven van een logje toen ik naar buiten keek en de zon zag schijnen tegen een loodgrijze lucht. Ik moest natuurlijk even kijken of dat een mooie foto zou opleveren en stond op om naar het zijraam te lopen vanwaar uit ik een stuk van het weidelandschap kon zien. Boven het weiland zag ik een prachtige regenboog. Meteen vloog ik door de kamer om mijn camera te zoeken en de groothoeklens uit een tas te vissen. Van schrik vloog Xarak onder de tafel.
Eenmaal buiten had ik even niet gerekend op de regen die nog steeds viel. Nog snel even een kleine paraplu gepakt en op slippers door het hoge gras richting het weiland gerend. Bijna bij het water maakte ik een eerste foto om er achter te komen dat mijn lens helemaal nat was. Toen bleek dat een lens droog maken met een stukje t-shirt dat je onder je trui aan hebt, met een paraplu in je hand en een stevige wind, helemaal niet mee valt. Ondertussen verdween de zon weer langzaam en daarmee de regenboog.
Ik heb toch nog geprobeerd een foto te maken met de bijna droge lens: De lens vlak onder de paraplu houden, de paraplu wordt omgeklapt door de wind, snel klikken, omdraaien en de paraplu weer terug laten klappen. Het moet voor buurtbewoners maar een raar gezicht zijn geweest zoals ik daar stond te klooien in de regen.
Uiteindelijk bleek de eerste foto toch de beste. Al zaten er druppels op de lens en stond de camera nog op bijna twee stops onderbelichten.
Geef een reactie