Na een tijdje zonder auto te hebben gezeten, heb ik de eerste dag met mijn nieuwe auto meteen aangegrepen om eens aan de wandel te gaan op het Hulshorsterzand. Het was vrijdag prachtig weer en ik was dan ook redelijk vroeg op pad.
Het was koud en de zon begon net over de toppen van de bomen rondom de zandvlakte te klimmen. Hier en daar slaagde de zon er in om een gaatje tussen de takken door te vinden en werd het bevroren gras op het zand beschenen.
Het hogere gras dat hier en daar groeide stak prachtig af tegen de bomen er achter.
Langzamerhand werd het steeds lichter en werd de kou verdreven.
Er hing een lichte nevel, ik liep daarom richting het bos in de hoop daar mooie zonneharpen tussen de bladeren te zien. Bij de bosrand draaide ik mij nog even om, nog even kijken naar de zandvlakte. Door de schaduw van het bos leek de kleine zandheuvel die wat zonlicht wist op te vangen, op een eiland in de donkere zee.
Achter de bosrand bleek een heideveld te liggen.
Eenmaal tussen de bomen vandaan baadde het landschap in zonlicht.
Na de heide kwam er weer bos en daar vond ik dan eindelijk mijn zonneharpen.
Ik liet de zonneharpen uiteindelijk achter mij liggen en liep richting (naar ik hoopte) de auto.
Het was heerlijk om weer te kunnen gaan en staan waar ik zelf wil. En zowaar, mijn auto vond ik ook weer terug, in gezelschap van een trouwauto en de auto van een fotograaf. Nog iemand die het landschap mooi vond dus.
Geef een reactie