Het is alweer een boswandeling van een week geleden, maar ik was de foto’s een beetje vergeten. En dat terwijl ik zo genoten had van het wonderlijke bos dat de Zwarte Dennen heet. Het wonderlijke zat hem in het contrast tussen de gele larixen en de donkergroene dennebomen.
Toen ik afgelopen winter voor het eerst door dit bos wandelde had ik de larixen zien staan en had ik mij voorgenomen om zeker in het najaar eens terug te komen. Zoveel van deze naaldbomen die hun naalden in de herfst verliezen, dat moest wel een mooi gezicht zijn. En inderdaad, ik werd niet teleurgesteld.
Natuurlijk is er in zo’n herfstbos meer te zien, zoals bijvoorbeeld deze dennenappel met muizenstaartjes.
Of andere paddestoeltjes, geen idee hoe ze heten, maar leuk zijn ze wel.
Tijdens de wandeling kwam je echt overal de gele larix tegen, zelfs zonder zonnetje knalde de kleur er uit.
De larix heeft zijn naalden in toefjes op de takken staan, nu deze geel zijn geworden lijken het net kleine bloemetjes.
Verder wandelend piepte overal tussen de hoge stammen het geel van de larix door.
Zo af en toe rook ik de geur van een stinkzwam, en ik kan het dan niet laten om hem te zoeken. Op dit exemplaar zaten beestjes die ik nog nooit eerder had gezien. Zodra ze mij zagen naderen lieten ze zich prompt van de paddenstoel af vallen. Dit beestje zat aan de andere kant en had mij dus niet zien aankomen. Toen hij naar de voorkant kroop kon ik dus een foto van hem maken.
Het was weer een heerlijke wandeling, maar tijdens de wandeling vroeg ik mij af waarom ik hier niet in de lente ben geweest, wanneer de bomen hun fris groen blad kregen. Iets om te onthouden lijkt mij, ik moet toch maar eens iets van een agenda gaan maken om te onthouden welke plekjes wanneer op hun mooist zijn.
Geef een reactie