Spitsbergen, ochtendgloren

Na onze middagwandeling voeren wij direct weg naar onze volgende bestemming. Er stond wat wind en dus konden de zeilen gehesen worden. Daar waren nog heel wat mensen voor nodig, zo’n acht per zeil. Dat maakte het hijsen wel veel lichter dan ik had verwacht.

De volgende ochtend lagen we in een baai waar we konden genieten van de zonsopgang.

Aan het eind van de baai lag een gletsjer, een prachtige muur van blauw ijs.

Vol spanning stonden we op het dek te wachten op een stuk ijs dat van de gletsjer af zou breken en in het water zou vallen. Hopend op een mooie foto van water dat omhoog zou spatten. Zo af en toe viel er een brok maar natuurlijk net niet daar waar je net naar stond te staren. Uiteindelijk had ik geluk, al was het niet zo’n heel groot stuk.

Het schip lag op redelijke afstand, zo’n 500 meter. Toch hadden wij het gevoel er veel dichter bij te liggen, maar dat bleek te komen door de heldere lucht. De minimale afstand van 500 meter is verplicht omdat er een groot stuk ijs af zou kunnen breken wat een flinke golf zou kunnen veroorzaken. In dit geval was het maar een kleintje dus.

Op de brokken ijs die ronddobberden zaten regelmatig zeemeeuwen. Je zou er koude tenen van krijgen als je bedacht hoe koud het aan hun poten moest zijn.

Vooral de grote brokken bleken glad. Menig zeemeeuw lukte het niet om stil te staan op de gladde randen.

Aan de achterkant van het schip was de opening van de baai te zien. Geen gletsjer dus maar daarom een niet minder mooi landschap.

De fotograaf die mee was op deze reis zei dat het een mooi moment was om eens te spelen met een polarisatiefilter als je dat bij je had. Dat had ik, speciaal voor deze reis gekocht, natuurlijk wilde ik die wel uit proberen. Ik ritste mijn fototas open, trok het juiste formaat filter er uit en zag vervolgens het andere polarisatiefilter uit mijn tas springen. Het stuiterde nog even over het dek en verdween toen met doosje en al in de zee. Vlak onder het wateroppervlak opende het doosje zich en met een sierlijke beweging zweefde mijn nieuwe, ongebruikte filter naar de bodem. Mocht iemand hier ooit nog eens gaan duiken….

Niet veel later brak de zon door en kon ik weer genieten van het prachtige lichtspel op de bergen en het ijs.

 

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

4 reacties op “Spitsbergen, ochtendgloren”

  1. FotoAnna avatar

    Ik blijf het vinden… heel bijzonder… wat een wereld…
    Je hebt het heel mooi vastgelegd en weergegeven Marmein!
    Lieve geniet groetjes van Anna

  2. Jetske avatar

    Iedere keer als je dit onderwerp laat zien lijkt het net alsof ik naar een natuurdocumentaire op televisie zit te kijken. Prachtig.

  3. Margo avatar

    Wat een serende stilte stralen de foto’s van Spitsbergen uit!
    Wat balen zeg van je filter! Niet alleen kon je er dus geen gebruik van maken, ook zijn die filters nogal prijzig! Toch een beetje kinderachtig dat je er niet achterna bent gedoken! 😉
    Voortaan ergens gaan staan waar het niet ergens in kan rollen! 😀

  4. Laura avatar
    Laura

    Die eerste foto met dat zeil vind ik echt majestueus! 😀

    Mooi die uitglijdende meeuw 😆

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *