Spitsbergen, een korte lange wandeling

Na de ochtend genoten te hebben van een mooie zonsopgang, zijn we ’s middags weer aan land gegaan voor een wandeling. Je kon steeds kiezen tussen een lange en een korte wandeling. Tot nu toe had ik steeds gekozen voor de korte, al fotograferend kom je niet zo ver. Maar dit keer zou de lange wandeling kort zijn, tot aan een gletsjer. Een mooie kans voor mij om de lange eens te doen.

De baai waar we nu in lagen was deels bedekt met een prachtig groen mos. Volgens onze gids groeit dat mos daar omdat daar walvissen aan land waren gesleept om te verwerken, ergens in de 17de eeuw. Alleen op die plekken waar dit gebeurde groeit dit mos.

De wandeling was dan niet zo lang, hij was knap lastig omdat het grootste gedeelte van de route bedekt was met grote keien. Het was dus goed opletten waar je je voeten neer zette.

Vlak voor we achter de rotsen zouden verdwijnen maakte ik nog even foto van het schip. De fotograaf die mee was op deze reis deed de korte wandeling en had een van de bemanningsleden gefotografeerd die in het want was geklommen. “a normal day on the office” zij de man later. Ik vond het jammer dat ik daar geen foto van had. Eenmaal thuis zag ik pas dat ik hem toch in het want op de foto had staan.

De wandeling was door een prachtig fjord met aan het einde een gletsjer. Al was er eigenlijk bijna geen tijd voor, toch stopte ik af en toe om even een foto te maken.

Zo heel af en toe groeide er tussen de rotsen een plantje, rond de tijd dat wij hier waren natuurlijk allang uitgebloeid maar daarom niet minder kleurrijk.

Zoals altijd in de buurt van een gletsjer, waren hier ook veel ijsklonten te zien. De zee had ze hier op het strand gelegd.

Sommige van die ijsklonten waren heuse kunststukjes.

Dat het nodig was om in Spitsbergen altijd een gewapende gids bij je te hebben bleek wel toen we wat uitwerpselen van een ijsbeer passeerden. Ze waren hier dus wel, gelukkig nu even niet.

Dichter bij de baai werd alles weer groen.

Het koude water was helder, en de stenen op de bodem waren goed te zien.

Tot mijn verbazing zag ik in dit koude water paarse kwalletjes rondzwemmen. Over de lijnen op zijn lijf waren een soort van blauw/paarse flikkerende lichtjes te zien. Rechts bovenin de foto kun je het een beetje zien.

Het was de enige lange wandeling die ik deze reis gedaan heb. Het niet de tijd kunnen nemen om foto’s te maken was toch niets voor mij. Maar ja, al doende leert men….

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

4 reacties op “Spitsbergen, een korte lange wandeling”

  1. FotoAnna avatar

    Ik heb weer genoten Marmein!
    Dank je voor het delen… 😉
    Lieve groetjes van Anna

  2. Jackie avatar
    Jackie

    Hi Marjolein,
    Het blijft toch genieten hoor, je website. De lange wandeling was prachtig, je hebt best nog veel kunnen “schieten”. ook al moesten we steeds wachten op je…hahaha…. je lag toch nog af en toe op de grond, stiekem.
    Wederom mooie plaatjes, ben best een beetje jaloers. ‘k Wist niet dat je je filter kwijt was. Hadden ze geen vishengel aan boord?
    groetjes Jackie, ik blijf je volgen

  3. Laura avatar
    Laura

    Bijzonder… 🙂

  4. Marmein avatar
    Marmein

    Ach, en ik dacht nog wel dat ik stiekem genoeg was geweest Jackie 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *