Op Smerenburg ben ik ook met de macrolens aan de slag gegaan. Bovenstaand is een klein plantje dat er niet zo bijzonder uit ziet misschien, maar op Smerenburg heel wat levens heeft gered. De eerste groep Nederlanders die hier overwinterden, hadden voor de duisternis en extreme kou invielen deze plantjes verzameld zodat ze vers voedsel in de winter zouden hebben. Door het op de vloer uit te spreiden bevroor het en konden ze wat nemen wanneer ze het nodig hadden. Lepelblad bevat veel vitamine C en dat voorkwam dat ze scheurbuik kregen.
Een tweede groep overwinteraars vonden het niet nodig om lepelblad te oogsten, zij stierven die winter een pijnlijke dood.
Als je zo met je neus boven de grond hangt, ga je natuurlijk veel meer zien. Zo was het mos dat door en door nat van de mist was prachtig op te zien.
Ook hier waren stenen cirkels te bewonderen.
Ik vond het bijna on voorstelbaar, maar op deze koude plek groeiden zelfs paddenstoelen.
Ik fotografeerde het zwarte en lichtgroene korstmos, toen ik bij het terugkijken op mijn display een heel klein rood stipje zag. Een soort van mijt van amper een halve millimeter groot. De foto is dan ook een sterke uitvergroting.
Ook hier op dit gure, mistige eiland groeide de groenlandse steenbreek. Dit exemplaar was wel heel klein.
Bij het wachten op het bootje om terug te gaan naar het schip zag ik dit op een boomstam liggen. De hand van een walrus of zeehond. Het paste helemaal bij de sfeer die er op het eiland hing.
Geef een reactie