We waren de kust waar we aan land zouden gaan voorbij gevaren omdat daar al mensen liepen, jammer want het zag er prachtig uit. Een eindje verder voeren we een inham in waar ons schip voor anker ging. Met de rubberboot werden we in groepjes aan land gebracht, ik zat in de eerste. In eerst instantie zag het er wat somber uit. De lucht was grijs, er hing wat mist en de bergen leken ons donker aan te staren.
Maar even later begon de lucht te kleuren, net onder de mist door en achter een gletsjer.
Goh, wat hebben wij daar staan te genieten van dat bijzondere moment. En dan te bedenken dat we daar alleen maar waren omdat de plek waar we eigenlijk zouden wandelen al bezet was.
Gewandeld hebben we niet echt. Dat kleine stukje water met de gletsjer, de ijsbrokken en de zonsondergang was voldoende om ons druk bezig te houden en te genieten.
Heel langzaam verdween het licht en daarmee de kleuren in de lucht en het ijs. Alleen het blauw bleef nog achter, net als ik, wachtend op het laatste bootje om terug te gaan naar het schip.
Geef een reactie