Donderdag fietste ik langs een stukje grond waarop krokussen fier boven het gras uit staken. Nu al? Halverwege januari? Ik had geen camera bij me, bovendien was het nog maar de vraag of ik op mijn knieën in iemands voortuin zou zijn gaan fotograferen. Ik speurde verder om te zien of ergens krokussen stonden die wat beter bereikbaar waren voor mij, dan zou ik later met de camera er even bij langs kunnen gaan. Maar hoe ik ook keek, ik zag er geen enkele meer.
Gisteren keek ik in mijn tuintje rond. Afgelopen najaar heb ik hier en daar bloembollen in de grond gestopt, ik wist alleen niet meer precies waar. Maar overal komen groene puntjes op, dus lang zal het niet meer duren voor ik weer weet wat ik waar gepoot heb. En daar zag ik ze staan, een paar krokussen. Heel klein en een beetje aangevreten, maar toch, het zijn krokussen. Die moeten er toch al even staan dat ze zo volgroeid zijn.
Geef een reactie