Wat was het prachtig weer gisteren, echt weer voor een wandeling. Dit keer bleef ik dicht bij huis en ben ik naar de Vreugderijkerwaard gewandeld. Eerst langs de weilanden waar in de berm langs de weg het gras glinsterde in de ochtendzon.
Speurend naar mooie druppels viel mij een grassprietje op waar dicht bij de druppel die er aan hing ook iets anders leek te zitten. Eenmaal op de knieën bleek het vlekje een heel klein spinnetje.
Tussen het gras was ook nog een boterbloem te bewonderen. Het is maar een gekke winterwandeling
Even verderop liet de hazelaar zijn katjes alweer hangen. De meesten nog gesloten, maar een enkeling begon zich al te openen.
Ik liep in de schaduw van de bomen toen er een heel klein straaltje door de takken heen piepten en zo net dit blaadje in het zonnetje zette.
Bij de IJssel aangekomen bleek het water nog steeds hoog te staan. Heel wat bomen stonden diep in het water.
Van een dijk die richting het water liep was niet veel meer over dan een dun streepje grond. Vanaf het uiterste puntjes had ik over het water weer zicht op de grote dijk. Door het windstille weer was het wateroppervlak spiegelglad.
Op de dijk waren de eenden weggezwommen toen ik er aan kwam. Alleen wat veertjes bleven achter.
Lopend op de dijk had ik weer prachtig uitzicht over het spiegelgladde water. Door het hoge water was van de afschermingen in de uiterwaarden niet veel meer over dan wat grafische tekeningen in het blauw.
Deze eenden hadden vlak boven het wateroppervlak een mooie rustplaats boven op een hek gevonden.
En voor ik het fietspad op de dijk weer verliet nog even een vergeetmijnietje op de foto gezet.
Geef een reactie