Hij mag graag buiten zijn. Waar hij dan uithangt en wat hij daar doet, ik heb geen idee. Heel af en toe zie ik hem langs komen rennen, alsof iets of iemand hem op de hielen zit. Zover ik het begrijp speelt hij dan tikkertje met zich zelf. Of een denkbeeldige vriend, dat kan natuurlijk ook.

Maar gisteren kon het even niet. Na dat ik tijdens een stevige regenbui en ingepakt in een regenpak thuis kwam, zat Picolo voor het raam naar de natte wereld te kijken. Wachtend op drogere tijden.