Het is en blijft een vreemde bloem, de zonnehoed. Dit jaar doet hij het prima in mijn tuin, hij is zelfs zo hoog dat ik een steuntje heb moeten maken, anders hingen ze over het tuinpad. Doordat ze zo hoog zijn zijn ze vanuit de woonkamer ook goed te zien.
Nu ik er dus zo met de neus bovenop zit, valt de eigenaardige manier van in bloei komen van deze bloem mij op. Eerst is er de groene knop met een schijnbaar eindeloze hoeveelheid groene blaadjes.
Dan gaan de bloemblaadjes, nu wat geelgroenig, opgerold rechtop staan. De blaadjes in het hart beginnen te blozen
Dan klappen ze langzaam naar buiten, maar blijven nog steeds opgerold, het hartje lijkt steeds meer te gaan gloeien.
Als dan eindelijk de bloemblaadjes naar beneden hangen, worden ze open gerold en tonen ze hun ware kleur. Roze, met een oranje hart.
Geef een reactie