Een tijdje geleden had ik een app gedownload waar verschillende wandelroutes in stonden. Gisteren wilde ik er eentje uit gaan proberen, de keuze was gevallen op het Leuvense bos. Ik kreeg zelfs een route aangegeven in de iphone, dat kon dus niet mis gaan. Voorheen ging het namelijk regelmatig mis wanneer ik een voor mij nieuw natuurgebied wilde bezoeken. De ingang wordt meestal niet met een postcode en huisnummer aangegeven en zie hem dan maar eens te vinden zonder navigatie.
Maar nee, dit keer was ik goed voorbereid. Ten minste, dat dacht ik. De route die op de iphone stond bleek alleen maar een geschreven route in inimini lettertjes. Geen denken aan dat ik al rijdend dat probeerde te ontcijferen. Gelukkig had ik nog een navigatieapparaatje in de auto liggen, gewoon even stoppen op een parkeerplaats langs de A28 en het adres in toetsen. Maar het adres bleek maar half in de iphone te staan, alleen de straatnaam stond er in, niet de plaats. Ik had dan ook geen idee bij welke plaats ik moest zijn. Leuven? Die bestond niet volgens mijn navigatie niet. Dan maar de coördinaten invoeren die als bestemming in de iphone stond. Vervolgens kreeg ik de melding dat op die plek geen wegen waren, dus daar kon ik niet heen rijden.
Uiteindelijk ben ik maar richting Harderwijk gegaan waar ik de afslag naar Lelystad moest nemen. De volgende richtingsaanwijzing had ik niet meer onthouden en dus reed ik maar door richting Lelystad, wie weet zou ik de straatnaam waar ik weer af moest slaan. Maar helaas, ik passeerde het Veluwemeer zonder een afslag te zien die Ceintuurbaan heette. Uiteindelijk kwam ik bij het Harderbos. Dan hier maar wandelen, al zag het er op het eerste oog meer uit als een productiebos van populieren.
Op het informatiebord aan het begin van het bos was te lezen dat men hier een oerbos van wilde maken. De randen van de bossen waren daarom gekapt om andere vegetatie een kans te geven. En zo gebeurde het dat ik geen paddestoelen en herfstkleuren fotografeerde maar bloemetjes.
Er was zelfs een heel klein vergeetmijnietje te bewonderen. Op de achtergrond een afgevallen blad, vandaar de oranje kleur.
En dan was er ook nog een uitgebloeide paardenbloem. Dat zijn en blijven toch prachtige kunstwerkjes.
Geef een reactie