Een tijdje geleden kocht ik een grote zak met diepgevroren tamme kastanjes. Volgens ZusL zijn die heerlijk bij spruitjes. Nou heb ik voor het laatst spruitjes gegeten toen ik een jaar of 14 was, toen heb ik besloten ze nooit weer te eten, wat zijn die dingen smerig zeg. Maar tijdens mijn volwassen leven heb ik heel wat mensen gesproken die lyrisch zijn over spruitjes, dat ze vroeger vast veel te lang gekookt werden en dat even kort koken zorgt dat ze echt heerlijk zijn.
Ik heb het gisteren dan toch maar een keer geprobeerd, en zo pelde ik voor het eerst van mijn leven spruitjes. Volgens het recept dat ik volgde moesten ze ook doormidden gesneden worden. Daardoor was te zien hoe mooi ze van binnen zijn. Maar even een foto van gemaakt voor deze de pan in verdween.
Nadat het gerecht klaar was en ik er van gegeten had weet ik het zeker: nooit meer in mijn leven spruitjes. Gelukkig zaten er ook kastanjes in het gerecht, die heb ik er lekker tussen weg gegeten.
Geef een reactie