Gisteren dacht ik even dat het sneeuwde, op het tuinpad zag ik een dunne laag poedersuiker. Maar later bedacht ik mij dat het bevriezende mist was, eenmaal bevroren vielen de neveldruppels langszaam naar beneden. Mist en vorst kunnen mooie plaatjes opleveren, ik ben er dus maar even met de camera op uit gegaan.
Ik had toen ik vertrok nog het idee om rond te toeren over het platteland om bomen in de sneeuw en mist te fotograferen. De mist was echter al verdwenen en dus moest ik iets anders bedenken. Ik kwam terecht in Windesheim waar ik een korte wandeling naar een vogelkijkhut liep.
Korte wandelingen betekenen voor mij niet dat ik snel klaar ben, zeker niet op een dag als deze wanneer er onewerweg zoveel mooie ijsstekels zijn te fotograferen. Echt alles zat onder de witte mini ijspegeltjes, prachtig om te zien.
Bij de vogelkijkhut had ik nog heel even de hoop om een ijsvogel te zien, maar het was er te koud om lang te blijven zitten. Bovendien heb ik mijn telelens uitgeleend, ik zou van die eventuele ijsvogel dus ook geen goede foto kunnen maken.
Terug maar weer naar de auto dus langs al dat wintermoois.
Geef een reactie