Hij is weer terug, de Kaapse waterlelie. En op zijn heel eigen manier. De blaadjes kwamen al vroeg, mooie kleine ovaaltjes. Klein vergeleken met de gewone waterlelie dan. Zelfs onder het ijs kon ik ze zien groeien. Daarna werd het blad elegant op het wateroppervlak gelegd. Twee weken geleden stond er, naar mijn gevoel, van de ene op de andere dag een bloem te bloeien. Zo heel anders dan de waterlelie waar je eerst een knop ziet die na een tijdje pas open gaat.
Hij zou ook heerlijk naar vanille moeten ruiken, maar hoe ik nou met men neus midden boven de vijver kan gaan hangen? Geen idee.
Geef een reactie