Gisteravond, net na zonsondergang, zag ik de lucht nog net een beetje kleuren. Tijd om met de camera even via het trappetje aan de zijkant van het huis richting het weiland te lopen. Dat viel nog niet mee. Het trappetje gebruik ik niet heel veel en het was dan ook aardig dichtgegroeid. Picolo had natuurlijk al lang door dat ik naar het water zou lopen, heerlijk vind hij dat. Tegen de tijd dat ik mij door de takken boven de trap had geworsteld, was meneer al twee keer op volle snelheid heen en weer gerend naar het water.
Eenmaal op het pad langs het water was de meeste kleur uit de lucht verdwenen, alleen een klein randje roze rood liet zien waar de zon was verdwenen. Terwijl Picolo, zoals altijd wanneer ik hier wandel, langs mij heen en weer rende, genoot ik van de prachtige lucht. Ik heb wel wat onderbelicht om het nog wat woester te maken. Door op de foto te klikken kun je een vergroting bekijken.
Geef een reactie