Wat ik altijd nog eens hoop te kunnen fotograferen is een kever dat zijn schilden opent en vleugels spreidt om weg te vliegen. Wanneer ik met de camera in de hand een kever aan de rand van een rietstengel of blad zie blijf ik het beestje dan ook een tijdje volgen. Toen dit kevertje langs de rand van het blad liep en naar het andere blad keek, had ik goede hoop dat het dit keer zou lukken.
Ik volgde het beestje via de lens van de camera, ik kan je vertellen, na een tijdje zo door de lens te hebben getuurd begin je behoorlijk scheel te kijken. Toen het beestje zich om draaide en mij uit leek te lachen heb ik maar een foto gemaakt en ben gestopt met volgen. Het volgende moment kroop hij langs de onderkant van het blad. Gelukkig maar, ik zou flink gebaald hebben als hij op dat moment zou zijn weggevlogen.
Geef een reactie