Gisteren was ik onderweg van Arnhem naar huis toen het zonnetje een beetje begon door te breken. Ik besloot bij Hoenderloo een boswandeling te gaan maken en op goed geluk heb ik ergens aan het begin van een bospad mijn auto neergezet.
De zon was inmiddels weer verdwenen achter een grijze lucht. Een beetje jammer maar ach, dit gaf ook wel weer een mooie sfeer in het bos.
In het grijze bos vielen leek het wel of de paddenstoelen en mossen extra fel van kleur waren, zoals op deze stam.
Van dichterbij bekeken bleken deze zwammetjes allemaal stekeltjes aan de bovenkant te hebben.
Even verderop werd ik verrast door bloeiend vingerhoedskruid.
De bloemen waren bijna transparant, waarschijnlijk door de vorst van vorige week, maar verder zag de plant er fris en fier uit.
Wanneer ik het mos op de boomstammen van wat dichterbij bekeek, waren er allemaal mooie mosknopjes te zien, de meesten van hen gehuld in een druppel water.
Een afgevallen tak van een berk was aan beide kanten prachtig versierd met elvenbankjes.
En natuurlijk, ook het bekermos was hier te vinden. Ik vind dat altijd weer prachtige mosjes om te zien. Ook hier weer een onverwacht felle kleur door het afgevallen beukenblad.
Altijd weer schetig, die kleine, tere paddenstoeltjes die op een boomstronk fier boeven het mos uitsteken.
Op de bosbodem waren ook nog lucifers te vinden, rode heidelucifers als ik het goed heb.
Ineens stond ik tegenover een veldje planten met allemaal rode besjes.
Even dacht ik dat het onrijpe bosbessen waren, ook omdat er hier en daar een bosbes te vinden was. Maar het bleken toch vossenbessen te zijn.
Ik kon het niet laten, nog een foto van zo’n klein paddenstoeltje
En toen vond ik nog een prachtig geel koraalzwammetje. Kijkend door de zoeker leek het hoogste ‘steeltje’ op een giraffenhoofd, of was het meer een slak die zijn nek uit stak?
Wonderlijk toch, hoe een wandeling waarvan ik dacht dat hij grijs een stemmig zou zijn, uiteindelijk zo kleurrijk bleek te zijn.
Geef een reactie