Afgelopen weekend zag ik op marktplaats een fruitpers staan. Ik was eigenlijk van plan er deze winter zelf een te bouwen, maar ach als er eentje voor een koopje te krijgen is …
Achter de nietszeggende naam van de adverteerder ging een jonge man schuil van net twintig jaar. Het huis vinden was nog een hele toer in een slecht verlicht gedeelte van Olst waar alle huizen er een sport van leken te maken om het huisnummer zo slecht leesbaar mogelijk te maken. Bij het huis dat ik moest hebben was het huisnummer op een stukje papier gekrast en aan een paaltje aan het begin van het tuinpad geplakt. Niet speciaal voor mij, er waren meerdere huizen die op die manier wat duidelijkheid probeerden te verschaffen.
Ik werd meegenomen naar het schuurtje van het huis waar de fruitpers stond. Een stevig frame van houten balkjes, een nieuwere ton van houten plankjes met stevige hoepels en een indrukwekkende pers om het fruit in de ton mee aan te drukken. Hoe het precies werkte wist de jongeman niet, hij was volgens hem van zoiets als zijn over overgrootvader geweest.
Terug rijdend naar huis bedacht ik mij dat het de tweede keer was dat ik iets kocht voor het maken van wijn van iemand die het nu niet meer deed. Dat het toch leuk was dat de spullen die hiervoor nodig zijn vaak niet weggegooid worden maar door gaan naar de volgende die deze hobby ontdekt heeft en zijn/haar gereedschappen aan het uitbreiden is. En ik vroeg mij af wie die grootvader was, hoe hij bezig is geweest met deze hobby, wat voor soort wijnen hij maakte en of het wat lukken wou. En wie zou later mijn spullen weer over nemen als ik geen wijn meer kan maken….
Geef een reactie