Gisteren zou de dag beginnen met nevel en zou daarna de zon doorbreken. Maar de dag begon grijs en winderig en de zon was pas tegen een uur of drie voor het eerst heel even te zien. Dat werd dus een late boswandeling. Omdat het in zuidelijke richting het lichtste leek ben ik die kant opgereden en ben in de bossen bij Epe gaan wandelen.
In het begin wou de wandeling niet vlotten, wat wil je ook, met al die leuke paddenstoelen en een camera in de hand. Elke paddenstoel had weer zijn eigen karakter door de vorm en de manier waarop ze bij elkaar stonden. Sommigen alleen, anderen weer samen of in groepjes.
En dan waren er ook nog prachtige koraalzwammetjes die met hun oranje kleur tussen het groene mos prachtig opvielen.
Terwijl ik met mijn neus vlak boven het mos lag om het koraalzwammetje te fotograferen zag ik een heel klein paddenstoeltje. Ook weer mooi, zoals die tegen het oranje af stak.
Al verder wandelend kwam ik natuurlijk nog veel meer andere paddenstoelen tegen.
Van de meeste paddenstoelen weet ik de naam niet, van onderstaande wist ik hem wel al kon ik er even niet opkomen. Was het nou de hersenzwam? Ach nee, natuurlijk, het is de doolhofzwam. Het moge duidelijk zijn waarom.
Sommige delen van het bos kleurden prachtig, zelfs nu de zon er niet meer op scheen was het genieten van de kleuren.
En als afsluiter nog een keer een koraalzwammetje, gewoon omdat ze zo ontzettend mooi zijn.
Ik had mij trouwens nog mooi verkeken op hoe vroeg het donker werd. Nu de klok een uurtje teruggezet werd, bleek het tegen vijf uur al aardig donker te worden in het bos. En daar ik de weg naar de auto niet meer terug kon vinden, zelfs met mijn wandel-app aan, kreeg ik het toch wel wat benauwd. In een bos waar overal de aarde overhoop was gehaald door everzwijnen werd het donker wordende bos kreeg het bos ineens een heel ander sfeer.
Stevig doorstappend lukte het mij dan toch nog om net voordat het helemaal donker was de auto terug te vinden. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat stuk blik te zien geloof ik.
Geef een reactie