Na de panda’s werd het tijd om ons boeltje weer in te pakken om met een binnenlandse vlucht verder naar het zuiden te vliegen. We vlogen naar Zhongdian, een plaats dat sinds 2002 Shangri La heet naar de fictionele stad uit James Hiltons roman ‘The lost Horizon”.
Eenmaal aangekomen in het hotel bleek ik vanuit mijn kamer net een stukje van een verlichte tempel te kunnen zien.
Er was ’s avonds nog tijd om even het mooie oude stadje in te gaan. Wel rustig aan, want we zaten nu op 3ooo meter hoogte en als je dat niet gewend bent, ben je snel buiten adem.
Op een pleintje was deze mooie stoepa te zien met gebedsmolens, het was duidelijk dat we dichter bij Tibet zaten dan voorheen.
Het was al wat later op de avond, nog veel winkeltjes waren open maar het werd al aardig rustig op straat. Let vooral even op het roze dakje over de scooter heen. Hier in Nederland zie je zie niet maar in China zitten zo heel veel scooterrijders droog.
Wat dichter bij de tempel was alleen nog de toren te zien die eigenlijk een grote gebedsmolen was. Het onderste gedeelte van de toren draaide langzaam rond. En zoals we op veel plaatsen zouden gaan zien in China bleek men er gek te zijn op led-verlichting dat steeds van kleur veranderde. Zo ook hier in de bossages voor de tempel.
Inmiddels waren de meeste winkeltjes dicht en werd het nog stiller op straat.
Voor ons werd het hoog tijd om na deze lange dag ons bed op te zoeken.
Geef een reactie