IJsland zomer, Drangey

Waanzinnig, anders kan ik het niet omschrijven, wat een beleving. Er was een extra ingelaste excursie op deze reis, een bezoek aan het eiland Drangey. Het doel: papegaaiduikers zien en fotograferen.

Het eilandje ligt op zo’n 45 minuten varen uit de kust. Hoe dichter bij je kwam, hoe meer je het idee had naar een Jurassic park achtig eiland te gaan.

Steile rotswanden die uit de zee oprezen. Dat ging nog een hele klim naar boven worden.

Hoe dichter bij we bij het eiland kwamen, hoe meer vogels we zagen vliegen. En dat waren er heel wat, al zagen we de meesten niet door de mist die er (helaas) hing.

De klim naar boven viel eigenlijk wel mee. Daar waar nodig waren treden uit de rotsen gehakt en langs de hele route naar boven was een touw gespannen waar je jezelf aan kon optrekken mocht dat nodig zijn. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over de baai.

En bij dat eerste uitkijkpunt zagen we ook de eerste papegaaiduikers zitten. Zich niets van ons aantrekkend zaten ze overal om ons heen.

Er was ook een gids mee naar boven gegaan. Hij vertelde diverse verhalen over het eiland, de dieren die er nu leven en de mensen die er hebben gewoond. Maar net als de anderen van het reisgezelschap luisterden wij niet echt naar de verhalen. Er was veel te veel te zien en te fotograferen. Gelukkig kon onze gids daar wel om lachen. Hij had vaker dit soort groepen meegemaakt en begreep ook dat wat we zagen wel heel bijzonder voor ons was.

Het was een grote uitdaging om een papegaaiduiker in vlucht te fotograferen. Deels door de mist waar uit ze kwamen opdoemen maar ook door de hoeveelheid vogels die er vlogen waardoor de camera regelmatig het verkeerde scherpstelpunt koos. Maar de aanhouder wint, en zo af en toe lukte het toch.

Overal waar je keek zaten de papegaaiduikers. Sommigen met een snavel vol vis. Geen idee waarom ze daar met hun buit zo om zich heen zaten te kijken. Je zou verwachten dat ze het direct naar hun jongen zouden brengen of anders zelf op eten. Maar nee, ze zaten gewoon heel gemoedelijk om zich heen te kijken.

We bleven maar foto’s maken. Hoe konden we anders met deze koddige beestjes om ons heen. En wanneer zouden wij ze ooit weer zien anders?

Nog lang niet moe van het fotograferen werd het tijd om terug te gaan naar de boot. Pas toen viel het op dat er ook andere vogels op dit eiland leefden. Zoals bijvoorbeeld de stormvogels die wel hele enge plekjes hadden om hun jong groot te brengen.

Ze kregen het zelfs voor elkaar om op een nog kleiner uitsteeksel te slapen.

De alken waren ook in grote getale aanwezig

En omdat ik het niet laten kon, toch nog weer wat foto’s van een papegaaiduiker.

Laatste berichten:

Wekelijks op de hoogte blijven van nieuwe blogjes?

Laat dan hier je E-mailadres achter:


Geplaatst

in

door

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *