2022 is wat mij betreft een echt ijsvogeljaar geweest. Jaren geleden heb ik er eentje kunnen fotograferen die tijdens een vorstperiode in het park hier in de wijk een plekje had gevonden waar nog gevist kon worden. Maar verder kan ik mij niet heugen in Nederland een ijsvogel gefotografeerd te hebben.
Maar vorig lukte dat dus wel. Een paar keer zonder dat ik er echt naar op zoek was en 1x omdat ik samen met een vriendin een vogelfotografie-hut had geboekt die speciaal was ingericht voor het fotograferen van deze mooie vogels.
Maar het begon met een ijsvogel die ik zag bij Doornspijk aan de rand van het Veluwemeer
Later had ik het geluk om er eentje te zien bij Windesheim. Het was een regenachtige dag, zittend in een vogelkijkhut was het heerlijk genieten van de geluiden van de aalscholvers en het ruizen van de regen. Zo af en toe zag ik een blauwe flits vlak boven het water langsvliegen. Uiteindelijk besloot de ijsvogel om op een van de takken voor de hut te gaan zitten.
Later dat jaar was het genieten in de vogelfotografie hut. Het voelde wel een beetje als prijsschieten waarbij je eigenlijk niet kon missen. Al hoorde ik later van anderen dat ze er ook wel eens waren geweest maar de ijsvogel nauwelijks gezien hadden. Hoe dan ook, ik heb genoten.
En dan was er ook nog de ijsvogel in de Vreugderijkerwaard. Op het moment dat ik hem zag was ik nog een goede 10 meter bij hem vandaan Zou ik er dichter naar toe zijn gegaan dan was hij zeker weggevlogen. Daarom maar vanaf de plek waar ik op dat moment stond een foto gemaakt, door de vegetatie tussen hem en mij heen. Omdat er tegenlicht was van het water achter de vogel moest ik overbelichten. Samen met de vegetatie op de voorgrond werd het zo een wat aquarel-achtig beeld.
En dus kan ik wel stellen dat 2022 voor mij een ijsvogel jaar was. En het jaar van de dubbele belichting, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Geef een reactie