Tussen alle dieren die rondliepen op de Masai Mara, vallen de olifanten altijd op. Langzaam voortschrijdend bewegen ze zich over de vlakte. Een van deze olifanten kwam vlak bij onze jeep staan.
Zich niets van ons aantrekkend wilde hij een pol gras uit de grond trekken. Toen dat met de slurf niet lukte, schopte hij de pol los met zijn poot.
Nu de olifant zo dicht bij stond kon ik de huid goed bekijken. Tjonge jonge, wat een plooien en rimpels. Je moet er toch niet aan denken dat je zelf zo een huid hebt.
En als je hem zo van dichtbij bekijkt is de staart van een olifant toch ook wel een heel vreemd ding. Niet echt een staart waar je effectief vliegen mee kunt wegjagen lijkt mij.
En dan die slagtanden dan. Ik heb eigenlijk geen idee of die onderdeel uit maken van het gebit. Ik kan het mij niet voorstellen, anders zou een olifant niet kunnen kauwen toch?
Het oog van de olifant leek in mijn ogen heel klein, zeker in verhouding met de kop. Maar een mooi oog is het wel.
Geef een reactie