De een na laatste dag van onze fotografiereis, en we gingen terug naar Kenia. Nadat we de grens waren gepasseerd reden we meteen door naar het nationaal park Amboseli. Nog voor we bij de ingang waren zagen we al diverse dieren langs de weg, zoals dit stelletje struisvogels en verderop wat zebra’s.
Verderop zagen we een dier dat we nog niet eerder gezien hadden op deze reis: de gerenoek of giraffegazelle. Hoe het diertje aan zijn naam komt is wel duidelijk als je zijn lange nek ziet.
Bij de ingang van het park zijn we even gestopt om te lunchen, en dat was een waar feestje. Niet zozeer vanwege het eten maar vanwege de vele vogeltjes die hier rondvlogen. Ik had eigenlijk helemaal geen tijd om te eten, zoveel moois vloog er rond. Gelukkig zaten ze ook veel, dat maakte het een stuk makkelijker om ze te fotograferen.
Bij een watertank was het een drukte van belang. De druppels die daar vielen waren zeer geliefd bij de vogeltjes.
Ook in de bomen boven de watertank scharrelde heel wat rond.
Maar het leukst waren toch de vogels bij de bloeiende boom. Die was wel heel erg geliefd bij de vogels. Deze honingzuiger zagen we eerder bij onze tent in Tanzania nectar drinken, deze deed zich tegoed aan de zaadjes.
Sommige vogels hebben wel heel vreemde namen. De vogel hier onder heet bijvoorbeeld grijze muisvogel. Na even zoeken op internet bleek dat dit soort muisvogel heet omdat ze meestal net als muizen hun kostje op de grond bij elkaar scharrelen.
Eenmaal weer in de jeep en het park inrijdend bleven we verschillende vogels zien. Deze havik heeft ook weer een naam die je niet zou verwachten bij een havik: de zanghavik.
De witbuik toerako liet zich ook even zien. In het Engels heet de vogel Go away bird, dat zal wel met zijn roep te maken hebben, maar die heb ik niet gehoord.
En dan toch nog even weer de grijze muisvogel, omdat het zo’n mooi beestje is.
We zagen nog verschillende girafgazelles. De meesten waren lastig te fotograferen omdat of ver weg waren of zich tussen de bosjes verscholen. Bij deze hadden we het geluk dat de blaadjes lekkerder waren dan dat wij eng waren.
Heel bijzonder was de groep olifanten die we zagen. In een lange rij liepen ze achterelkaar aan. Ik had graag een foto van de zijkant van de rij gemaakt maar onze chauffeur had bedacht dat een foto recht van voren mooier zou zijn. En daarvoor moest hij snel zijn omdat niet veel verder de olifanten de weg zouden oversteken. Alhoewel we allemaal wat mopperend in de hotsende jeep zaten die met een rotvaart naar voren reed, waren we wel blij met het vooraanzicht van de kudde waar we even van konden genieten.
De olifanten liepen recht op ons af, het was een machtig gezicht om ze steeds dichter bij te zien komen.
De olifanten kwamen wel heel erg dicht bij, ik moest steeds verder uitzoomen om ze nog in beeld te houden. Uiteindelijk moest de jeep achteruit omdat de olifanten van plan leken te zijn er overheen te gaan lopen.
Na deze mooie ontmoeting reden we verder, en ja hoor, we zagen nog meer vogels. Heel veel dit keer, in een meer liepen en stonden duizenden flamingo’s.
Zo af en toe vloog er eentje op, maar voor dat een flamingo los komt van de grond (of in dit geval water), gaat er een hele lange aanloop aan vooraf.
Bij de flamingo’s maakte ik ook een high key foto. Ik was verrast dat daardoor 1 flamingo er uitsprong door zijn afwijkende kleur. Die was niet echt opgevallen in de grote hoeveelheid van vogels.
Zo af en toe leek een flamingo zijn veren op te zetten, dat zag er dan prachtig uit. Maar het bleek gewoon de wind te zijn die de veren eens lekker door elkaar husselde.
Een meer vol met vogels bleek nog knap lastig te fotograferen. Je weet niet waar je moet kijken en hoe breng je nou variatie aan in die grote massa, de foto’s leken allemaal op elkaar. We stonden op een dijkje, aan de andere kant van de jeep stonden veel minder flamingo’s. Misschien dat we daar nog wat anders mee konden doen. Dus vroeg ik of we achteruit konden rijden zodat we wat opnames met tegenlicht konden maken. Dat achteruit rijden viel nog niet mee voor onze chauffeur, het weggetje was niet breed en er stonden nog wat auto’s achter ons. Maar uiteindelijk lukte het en konden we met tegenlicht fotograferen.
Ik heb ook nog even gespeeld met dubbele belichting. Eerst een onscherpe foto van het water zodat de reflecties mooie bollen werden en daarna een flamingo gefotografeerd.
Over het algemeen was het erg droog in Ambesoli, ook al had je her en der plassen water. We zagen dan ook regelmatig zandduivels oftewel zandhozen. Deze gnoe leek zich er niet druk om te maken.
Dit hyena-gezinnetje vond de droogte ook wel prima. Zo hadden ze mooi een droog hol in de grond als huis.
Het werd wel een dagje van de vogels, zo zagen we nog een gezinnetje kraanvogels die aan de wandel waren en overvliegende gieren.
En als afsluiter nog een savannearend die wat plantmateriaal aan het verzamelen was voor het nest even verderop.
Geef een reactie